(١)
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
(٢)
ما براى تو پيروزى آشكارى فراهم ساختيم!...
(٣)
تا خداوند گناهان گذشته و آيندهاى را كه به تو نسبت مىدادند ببخشد (و حقانيت تو را ثابت
نموده) و نعمتش را بر تو تمام كند و به راه راست هدايتت فرمايد;
(٤)
و پيروزى شكستناپذيرى نصيب تو كند.
(٥)
او كسى است كه آرامش را در دلهاى مؤمنان نازل كرد تا ايمانى بر ايمانشان بيفزايند; لشكريان
آسمانها و زمين از آن خداست، و خداوند دانا و حكيم است.
(٦)
هدف (ديگر از آن فتح مبين) اين بود كه مردان و زنان با ايمان را در باغهايى (از بهشت) وارد
كند كه نهرها از زير (درختانش) جارى است، در حالى كه جاودانه در آن مىمانند، و گناهانشان
را مىبخشد، و اين نزد خدا رستگارى بزرگى است!
(٧)
و (نيز) مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرك را كه به خدا گمان بد مىبرند مجازات كند;
(آرى) حوادث ناگوارى (كه براى مؤمنان انتظار مىكشند) تنها بر خودشان نازل مىشود!
خداوند بر آنان غضب كرده و از رحمت خود دورشان ساخته و جهنم را براى آنان آماده كرده; و
چه بد سرانجامى است!
(٨)
لشكريان آسمانها و زمين تنها از آن خداست; و خداوند شكستناپذير و حكيم است.!
(٩)
به يقين ما تو را گواه (بر اعمال آنها) و بشارتدهنده و بيمدهنده فرستاديم،
(١٠)
تا (شما مردم) به خدا و رسولش ايمان بياوريد و از او دفاع كنيد و او را بزرگ داريد، و خدا را
صبح و شام تسبيح گوييد.
(١١)
كسانى كه با تو بيعت مىكنند (در حقيقت) تنها با خدا بيعت مىنمايند، و دست خدا بالاى
دست آنهاست; پس هر كس پيمانشكنى كند، تنها به زيان خود پيمان شكسته است; و آن
كس كه نسبت به عهدى كه با خدا بسته وفا كند، بزودى پاداش عظيمى به او خواهد داد.
(١٢)
بزودى متخلفان از اعراب باديهنشين (عذرتراشى كرده) مىگويند: «(حفظ) اموال و
خانوادههاى ما، ما را به خود مشغول داشت (و نتوانستيم در سفر حديبيه تو را همراهى كنيم)،
براى ما طلب آمرزش كن!» آنها به زبان خود چيزى مىگويند كه در دل ندارند! بگو: «چه كسى
مىتواند در برابر خداوند از شما دفاع كند هرگاه زيانى براى شما بخواهد، و يا اگر نفعى اراده
كند (مانع گردد)؟! و خداوند به همه كارهايى كه انجام مىدهيد آگاه است!»
(١٣)
ولى شما گمان كرديد پيامبر و مؤمنان هرگز به خانوادههاى خود بازنخواهند گشت; و اين
(پندار غلط) در دلهاى شما زينت يافته بود و گمان بد كرديد; و سرانجام (در دام شيطان
افتاديد و) هلاك شديد!
(١٤)
آن كس كه به خدا و پيامبرش ايمان نياورده (سرنوشتش دوزخ است)، چرا كه ما براى كافران
آتش فروزان آماده كردهايم!
(١٥)
مالكيت و حاكميت آسمانها و زمين از آن خداست; هر كس را بخواهد (و شايسته بداند)
مىبخشد، و هر كس را بخواهد مجازات مىكند; و خداوند آمرزنده و رحيم است.
(١٦)
هنگامى كه شما براى به دست آوردن غنايمى حركت كنيد، متخلفان (حديبيه) مىگويند:
سخللّهبگذاريد ما هم در پى شما بيائيم، آنها مىخواهند كلام خدا را تغيير دهند; بگو: «هرگز
نبايد بدنبال ما بياييد; اين گونه خداوند از قبل گفته است!»آنها به زودى مىگويند: «شما نسبت
به ما حسد مىورزيد!» ولى آنها جز اندكى نمىفهمند!
(١٧)
به متخلفان از اعراب بگو: «بزودى از شما دعوت مىشود كه بسوى قومى نيرومند و جنگجو
برويد و با آنها پيكار كنيد تا اسلام بياورند; اگر اطاعت كنيد، خداوند پاداش نيكى به شما
مىدهد; و اگر سرپيچى نماييد -همان گونه كه در گذشته نيز سرپيچى كرديد- شما را با عذاب
دردناكى كيفر مىدهد!»
(١٨)
بر نابينا و لنگ و بيمار گناهى نيست (اگر در ميدان جهاد شركت نكنند); و هر كس خدا و
رسولش را اطاعت نمايد، او را در باغهاى (از بهشت) وارد مىكند كه نهرها از زير (درختانش)
جارى است; و آن كس كه سرپيچى كند، او را به عذاب دردناكى گرفتار مىسازد!
(١٩)
خداوند از مؤمنان -هنگامى كه در زير آن درخت با تو بيعت كردند- راضى و خشنود شد; خدا
آنچه را در درون دلهايشان (از ايمان و صداقت) نهفته بود مىدانست; از اين رو آرامش را بر
دلهايشان نازل كرد و پيروزى نزديكى بعنوان پاداش نصيب آنها فرمود;
(٢٠)
و (همچنين) غنايم بسيارى كه آن را به دست مىآوريد; و خداوند شكست ناپذير و حكيم
است!