(١)
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
(٢)
ن، سوگند به قلم و آنچه مينويسند،
(٣)
كه به نعمت پروردگارت تو مجنون نيستى،
(٤)
و براى تو پاداشى عظيم و هميشگى است!
(٥)
و تو اخلاق عظيم و برجستهاى دارى!
(٦)
و بزودى تو مىبينى و آنان نيز مىبينند،
(٧)
كه كدام يك از شما مجنونند!
(٨)
پروردگارت بهتر از هر كس مىداند چه كسى از راه او گمراه شده، و هدايتيافتگان را نيز بهتر
مىشناسد!
(٩)
حال كه چنين است از تكذيبكنندگان اطاعت مكن!
(١٠)
آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشى توام با انحراف از
مسير حق)!
(١١)
و از كسى كه بسيار سوگند ياد مىكند و پست است اطاعت مكن،
(١٢)
كسى كه بسيار عيبجوست و به سخن چينى آمد و شد مىكند،
(١٣)
و بسيار مانع كار خير، و متجاوز و گناهكار است;
(١٤)
علاوه بر اينها كينه توز و پرخور و خشن و بدنام است!
(١٥)
مبادا بخاطر اينكه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پيروى كنى)!
(١٦)
هنگامى كه آيات ما بر او خوانده مىشود مىگويد: «اينها افسانههاى خرافى پيشينيان است!
سذللّه
(١٧)
(ولى) ما بزودى بر بينى او علامت و داغ ننگ مىنهيم!
(١٨)
ما آنها را آزموديم، همان گونه كه «صاحبان باغ» را آزمايش كرديم، هنگامى كه سوگند ياد
كردند كه ميوههاى باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچينند.
(١٩)
و هيچ از آن استثنا نكنند;
(٢٠)
اما عذابى فراگير (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالى كه همه در خواب بودند،